Martien, geboren net na de bevrijding, werd rond zijn 8e jaar lid van Achilles’29. Dat was vanzelfsprekend want aan de Cranenburgsestraat op nr. 144 woonden alleen Achillesmensen. Mientje, Marie, Jan, Huub, Henk, Martien, allemaal onvoorwaardelijk verbonden aan de wit zwarten van de Heikant.
De jongens verdedigden de clubkleuren, damesvoetbal was nog niet aan de orde in die tijd. Martien bracht enorm veel van zijn vrije uren door aan de Heikant, volop gesteund door Willemien.
Martien beleefde veel plezier bij het vijfde elftal van Wiel Coenen. Het was een onvergetelijke tijd van een van de gezelligste teams die Achilles ooit heeft gehad. Vriendschap, voetbal en vertier gingen hand in hand. Het was een genot om erbij te mogen horen, Martien als grensrechter. Er zaten nogal wat humoristen in dit fraaie stel en Martien genoot met volle teugen van de grappen en grollen die er werden uitgehaald. Er was altijd lol en nooit ten koste van anderen. Hier kwam de stille genieter Martien volop tot zij recht.
Voor Achilles heeft Martien zich nog op vele andere manieren nuttig gemaakt. Als jeugdleider van o.a. het team waarin zoon Marc speelde. Als accommodatiebeheerder op de zondagen. Bij het klaren van klussen. Je deed nooit tevergeefs een beroep op Martien.
Bij de jaarlijkse afsluiting met alle jeugdvrijwilligers met een barbecue, bier en muziek bij het kampvuur, liet Martien nooit verstek gaan. Jaarlijks werd er een vrijwilliger van het jaar gekozen. Uiteraard viel ook Martien een keer die eer te beurt. Hij genoot volop en deed uiteraard zelf ook een duit in het zakje. Een mooie afsluiting na een jaar inzet voor onze jeugd met maar een doel: de toekomst van Achilles’29.
Jarenlang kon het nieuwe vijfde van Achilles de tas met kleren bij Martien en Willemien brengen. Martien stond vaak al te wachten, nam de tas in ontvangst en zette deze in het “schuureke”. Een week erna stond de tas weer klaar. De spullen netjes gewassen en gestreken, klaar voor de volgende wedstrijd. Martien was zeer plichtsgetrouw.
De feestjes in de Kuier, Martien en Willemien ontbraken er maar zelden. Met vrienden van Heikant was het altijd pret en het waren gezellige avonden.
De onrust rond de club ging uiteraard ook Martien aan het hart. Het was hem aan te zien, het deed hem verdriet. Hij sprak zich er het niet heel nadrukkelijk over uit. Maar hij wond zich er wel degelijk over op. Een bescheiden mens maar een met wel degelijk een eigen mening. En vond hij iets onrechtvaardig, dan liet hij ook weten dat het niet zinde. Een duveltje laat zich nooit alles maar gezeggen. Terecht werd je in 2018 onze voorlopig laatste Achillespeeser in een te lege Kuier. De club zat in zwaar weer.
Martien wij vinden het fijn hier onze waardering uit te mogen spreken voor alle tijd die je hebt vrijgemaakt voor onze club. We weten ook dat je het graag deed. Je haalde er zelf ook heel veel plezier uit. Wij werken hard door aan de wederopbouw van jouw en ons Achilles. Jouw plotselinge overlijden heeft ons overvallen en we zullen je missen. De koffiehoek op de staantribune was sinds half oktober al gesloten. Daar kon je ons al niet meer van een bakkie voorzien. Maar we hadden nog wel graag een aantal jaren samen met jou langs de lijn gestaan. Achilles-Rijsoord op 25 januari 2020 op Noord was jouw laatste wedstrijd.
Martien rust in vrede.
