Beste Achillesleden,
Met groot verdriet berichten wij jullie over het overlijden van een drietal trouwe Achillesleden. Afgelopen week ontvielen ons Gerrit Liebers en Martien Nillessen. En vanochtend bereikte ons het droevige nieuws dat onze nestor Jan Klösters ons ook is ontvallen.
Onze gedachte zijn bij hun families en nabestaanden. Wij wensen hen veel sterkte toe. Morgen tijdens de ledenvergadering zullen wij met elkaar in gedachte hierbij stilstaan.
Bestuur en leden R.K.S.V. Achilles’29
In memoriam Gerrit Liebers
Gerrit Liebers, vader van Marco en opa van Jeremy. Was trouw bezoeker bij de wedstrijden van zijn kleinzoon en trouw lid van onze club. Het afscheid van Gerrit heeft al plaats gevonden en wij willen zijn familie alle sterkte wensen met het verlies.
Gerrit, rust in vrede.
In memoriam Martien Nillessen
Geheel onverwacht is Martien Nillessen overleden, geboren kort na de bevrijding van Nederland. Wie zegt Nillessen, de Duveltjes, die zegt Achilles. Een familie nauw verbonden aan onze club. Zo ook Martien. Martien trouwde met Willemien en ze kregen samen twee kinderen, Marc en Karin. In zijn jeugdjaren speelde Martien voor onze club. Geweldig waren de jaren met het zo vermaarde vijfde elftal onder Wiel Coenen, wat hebben de mannen uit dat team geweldige jaren samen beleefd.
Martien was een zeer rustige en bescheiden man. Geen drukke prater maar een uitstekend luisteraar. Hij heeft op vele manieren een bijdrage aan onze club geleverd. Op de zondag vele jaren actief in onze kleedaccommodatie, druk met het wassen van kleren, jeugdleider, maar ook op vele andere gebieden inzetbaar voor de club. Niets was hem te veel en ook Willemien droeg ook graag haar steentje bij. Meestal samen aanwezig op feestavonden, rustig genietend van de gezelligheid.
Martien werd benoemd tot jeugdvrijwilliger van het jaar en in 2018 werd hij voorlopig de laatste Achilles peeser. Wij wensen Willemien en haar gezin alle sterkte toe om dit onverwachte en zware verlies te kunnen dragen.
Martien, bedankt voor jouw onvoorwaardelijke inzet, rust in vrede.
In memoriam Jan Klösters
Namens de vriendengroep van Jan:
Wij kregen het toch niet geheel onverwachts. het bericht dat Jan Klösters is overleden. Ruim 100 jaar geworden. Hij bracht veel jaren alleen door nadat zijn vrouw was overleden. Hij had het nog wel eens over haar. Wat had hij ze nog graag wat langer bij zich gehad. Immers, hij gezond van lijf en leden had nog overal met haar heen kunnen gaan. Waarom niet? Maar het was hen niet gegeven. Jan sprak wel eens over zijn vrouw. Zijn kinderen Marlies en Henk, kleinkinderen en achterkleinkinderen zorgden heel goed voor hem, maar hij was hij ook vaak alleen. Hij kon dan zijn verhaal niet doen op momenten dat hij dat wilde. Dan ging de tv maar weer aan. Dan was het niet zo stil.
Jan heeft nog één week in het ziekenhuis gelegen om te kijken wat er nu aan de hand was. Hij had geluk. Lag op een mooie kamer met alleen een vrouw aan de overkant. “Maar, ze hoeven de overgordijnen ’s avond niet dicht te doen” zei hij dan. Beetje ondeugend was hij soms.
Hij zorgde er in elk voor dat hij, hoe dan ook de 100 zou halen. Het was zijn ijkpunt, vanaf dan kon hij best wel wat gas terugnemen. Kon hij best de auto een beetje laten staan en mee rijden met dochter of vrienden.
De fiets had hij eigenlijk al langer laten staan. Tot zijn 98ste jaar fietste Jan nog de grens over. Boodschapjes doen, borreltje halen je kent dat wel. Soms ook zomaar een eindje fietsen op een mooie zomerdag. Soms ook best ver. Hij vergat dan dat hij ook nog terug moest. Hij deed zijn boodschappen en zorgde elke dag voor een “lekker potje eten” zoals hij het noemde.
Hij ging er trots op dat hij, ondanks zijn leeftijd, 100 jaar, bijna geen pillen gebruikte. Iedereen mocht dat weten, 100 jaar! Wat heb je dan allemaal meegemaakt? Wat heb je zien gaan maar bovenal, wat heb je zien komen? Dingen die wij als vanzelfsprekend ervaren heeft Jan Klösters zien komen. Zomaar wat dingen de auto, de radio, de televisie, de mobiele telefoon, het vliegtuig kortom teveel dingen om op te noemen. Je staat er niet bij stil. Wij beschouwen dingen als vanzelfsprekend en alsof ze er altijd al waren. Net geen twee wereldoorlogen, maar eigenlijk brandde de wereld altijd wel ergens.
Jan Klösters heeft bijna aan de wieg gestaan van zijn club Achilles’29. Hij heeft als bestuurslid vele jaren de club mogen besturen. Er waren moeilijke jaren, maar vooral ontelbare onvergetelijke jaren. Eindeloos zijn de verhalen die hij wist te vertellen. Wat hij meemaakte met zijn medebestuursleden, zijn vrienden daar kon hij uren over vertellen. Hij sprak en dacht er met liefde aan terug. Op zijn afscheid als bestuurslid kreeg hij samen met zijn kompaan Jan de Bruin een fiets. Zo ging dat in die tijd.
Op voetbalgebied was Jan Klösters een encyclopedie met een bijna fotografisch geheugen. Kende heel veel voetballers en wist waar ze vandaan kwamen waar ze wanneer speelden. Vroeg Jan een uitslag en hij wist het. Hoe lang ook geleden.
De laatste jaren op De Heikant waren niet zijn mooiste jaren. Alhoewel hij genoot van het voetbal op het bijna hoogste niveau had hij toch zo zijn bedenkingen. Natuurlijk zagen we op de Heikant bijna alle grote ploegen voorbijkomen maar financieel ging het zijn club niet voor de wind. Schulden staken de kop op. Ons sportpark werd beetje bij beetje ontmanteld en het grote rechtvaardigheidsgevoel van Jan kreeg meer dan eens een flinke tik, hij zag het met lede ogen aan. Kon er niets aan doen. Toen hem ook nog eens de toegang tot zijn Heikant werd ontzegd met de woorden: “ jongeman de poort is gesloten en blijft gesloten “ was het over en uit.
Feitelijk had hij zijn einddoel bereikt, 100 jaar worden. Het werd een mooi feestje. Velen kwamen hem gelukwensen bij het behalen van zo’n mijlpaal. Het bord “de Jan Klösters Tribune” hem aangeboden op de receptie, zal ooit zijn bestemming vinden, al zal hij dat niet meer beleven. Jammer dat dit uiteindelijk onmogelijk is gebleken, dit was hem zo gegund.
Daar boven zal hij zijn oude makkers weer tegen komen. Jan de Bruin, Jan, Frans en Piet van Bernebeek, Jo Klaassen, Wim Derks te veel om allemaal op te noemen. Mooie verhalen kon hij over hen vertellen. Probleempje bij de club? Frans d’n drukker deed zijn stofjas uit en stapte zonder afspraak op hoge poten naar de Burgemeester. Probleem opgelost!
Jan, de wedstrijd is gespeeld. De scheidsrechter heeft gefloten. Zelfs de extra tijd heb je gebruikt. Je wilde immers koste wat kost 100 jaar worden. Dank je dat wij je hebben leren kennen en mee mochten maken. Dank je dat wij jouw vrienden mochten zijn. Je was een fijn mens.
Jan, nestor van Achilles, dank voor je al het moois dat je ons hebt gegeven, rust in vrede.
