Oprichting

In de nadagen van de maand mei in het jaar 1929 verzamelen zich dertien jongens rondom de dorpspomp in het centrum van Groesbeek. Voor het merendeel zijn het zonen van de middenstand uit het dorp. Mede onder de invloed van de heersende tijdgeest, waarin de katholieke kerk de oprichting van verenigingen actief propageert, besluiten ze samen een voetbalclub op te richten die ze de naam Achilles geven. De clubkleuren worden wit en zwart. Een veld wordt beschikbaar gesteld door Gerrit Derks aan de Heikant en dan kan Achilles beginnen. Deze dertien jongens (ze zijn allemaal rond de twintig jaar) staan aan de basis van een bloeiende vereniging die inmiddels uit bijna achthonderd leden bestaat.

Achilles speelt haar allereerste wedstrijd in en tegen Brakkenstein. Deze oefenpartij wordt met 3-2 verloren. De eerste thuiswedstrijd brengt wel een overwinning. Tegen TUS’07 uit Kranenburg (Duitsland) wordt met 3-1 gewonnen en bij gelegenheid van deze wedstrijd wordt het Achillesterrein officieel geopend. Voor de competitie wordt Achilles ingedeeld in de tweede klasse van de afdeling Nijmegen/Maas en Waal van de Rooms Katholieke Voetbal Bond. Al in het vierde seizoen promoveert Achilles naar de eerste klasse van afdeling Nijmegen.

Ondertussen is Achilles versterkt met een tweede seniorenelftal en met een A – juniorenelftal. In 1934 worden deze twee teams al meteen kampioen en het eerste elftal wil hier uiteraard niet bij achter blijven. Voor de aanvang van het seizoen 1935 – 1936 worden er maar liefst zeventien oefenwedstrijden gespeeld om hoge ogen te kunnen gooien. Dit leidt tot het gewenste resultaat, want aan het einde van de competitie kan op ‘De Heikant’ de kampioensvlag gehesen worden en promoveert Achilles naar de tweede klasse van de I.V.C.B. (Interdiocesane Voetbal Competitie Bond).

De vriendenclub van dertien is intussen uitgegroeid tot een vereniging van zo’n zestig leden, die het kampioenschap van hun eerste elftal groots vieren. Ter gelegenheid van dit feest schrijft Ben Ostendorp het clublied: “Samen togen wij ten strijd”, dat door de Achillesaanhang nog altijd gezongen wordt.

Eind jaren dertig raakt Achilles als gevolg van een fusie tussen de RKVB en NVB haar naam kwijt. Omdat er bij deze nieuwe bond meer clubs zijn aangesloten die Achilles heten, gaat de vereniging in de officiële registers als “RKSV Groesbeek” door het leven. Hoewel deze naam in Groesbeek zelf nooit wordt gebruikt, is de naam de vereniging een doorn in het oog. Na een jarenlange strijd lukt het in 1969 eindelijk de oorspronkelijke naam terug te krijgen, zij het met het jaartal ’29 erachter.

Oorlogsjaren

Als gevolg van mobilisatie zijn er veel verenigingen met onvolledige teams en de voetbalbonden bepalen dat er geen degradatie en promotie meer zal plaatsvinden. In de oorlogsjaren was aan alles gebrek: dus ook aan shirtjes, schoenen en ballen. In het laatste oorlogsjaar komt Achilles helemaal niet meer aan voetballen toe. Groesbeek ligt midden in de frontlinie en de inwoners zijn geëvacueerd. De accommodatie van Achilles komt gehavend uit de oorlogsstrijd. Het veld is bezaaid met mijnen en door de beschadiging van bomkraters volledig onbruikbaar geworden. Ook het clubhuis is met de grond gelijk gemaakt en veel waardevolle bezittingen zijn verloren gegaan. Energiek en met vereende krachten werken de Achillesleden aan de wederopbouw. Het terrein wordt gezuiverd en weer speelklaar gemaakt en in het najaar van 1945 kunnen de eerste competitiewedstrijden weer op ‘De Heikant’ gespeeld worden.

Opmars

Begin jaren vijftig begint de opmars van Achilles. In 1954 wordt de club kampioen en maakt de overstap naar de KNVB-competitie. Nog maar drie jaar later is Achilles de beste in de vierde klasse en in 1964 wordt de club kampioen in de derde.

Achilles’29 wil meer. De club streeft naar voetballen op het hoogste niveau van de amateurs. Als Achilles in 1974 weer kampioen wordt, lijkt deze plaats binnen handbereik, ware het niet dat juist in dat jaar de Hoofdklasse wordt geformeerd. Achilles moet dus nóg een keer kampioen worden om haar doel te bereiken. In 1978 wordt die plek in de Hoofdklasse opgeëist en een paar jaar later (in 1983) mag Achilles’29 zich zelfs de allerbeste van deze klasse noemen.

Na inzinking terug aan de top

Na zestien jaar voetbal op het hoogste niveau moet Achilles’29 in 1994 een stap terug doen. Achilles’29 degradeert voor het eerst in haar lange geschiedenis en maakt op alle fronten een moeilijke periode door. Ook nu wordt echter met vereende krachten gewerkt aan het herstel en in 2000 wordt het verloren terrein heroverd: Achilles’29 wordt glansrijk kampioen en keert terug in de Hoofdklasse Amateurs. Deze terugkeer is echter van korte duur, want Achilles is slechts een jaar op het hoogste niveau actief en degradeert wederom naar de Eerste Klasse. Dit keer doet de club er echter niet zolang over om het verloren terrein te herwinnen en een jaar later gaat de vlag weer in top. Ditmaal handhaaft Achilles zich uitstekend.

In 2003 eindigen de witzwarten op de zesde plaats en veroveren een plek in de strijd om de Amstelcup. Na wisselende successen proeft de ploeg van de Heikant in 2006 na 23 jaar weer de smaak van een succes aan de absolute top van de amateurs en wordt kampioen in de Hoofdklasse C.

Dat Achilles weer helemaal terug is op het hoogste niveau, laat de club in 2008 zien als voor de tweede keer binnen drie jaar de vlag gehesen kan worden. Tijdens een historische Groesbeekse derby wordt Achilles’29 op Tweede Pinksterdag kampioen tegen De Treffers door de dorpsgenoot op een volgepakte Heikant met 3-2 te verslaan. Naast de titel in de Hoofdklasse C, wint Achilles’29 in dit jaar ook de KNVB beker in het district Oost.

Cupfighters

In de jaren daarna ontpopte Achilles’29 zich als een ware cupfighter. Sinds 2006 won Achilles’29 twee keer de beker van het district Oost en in 2011 wist Achilles’29 zelfs de landelijke beker van de voetbalamateurs te veroveren. Ook plaatsten de witzwarten zich in die periode drie maal in de achtste finale van de “grote” KNVB Beker.

Achilles’29 stuntte voor het eerst tegen FC Volendam. De ploeg van o.a. Stanley Menzo en Wim Jonk werd toen na een 0-0 eindstand via een penaltyreeks uit de Beker geknikkerd. In de daaropvolgende ronde tegen, toen nog eredivisionist, Sparta kon Achilles’29 geen potten breken, maar daar maalde niemand om.

Achilles’29 trof ook twee keer RKC Waalwijk. In 2008 werden de Brabanders op sensationele wijze op eigen veld verslagen en mocht Achilles in de daaropvolgende ronde naar Alkmaar om tegen AZ aan te treden. Het was het jaar dat AZ onder Louis van Gaal furore maakte en eindelijk weer eens kampioen werd. Maar liefst veertienduizend supporters zagen hoe Eric Meijers en zijn mannen een bijna perfecte tactiek toepasten en lang stand hielden. Met opgeheven hoofd verlieten zij na anderhalf uur het veld met een nederlaag van “slechts” 3-0 aan de broek.

Voorafgaand aan het tweede treffen tegen RKC Waalwijk speelde Achilles een weergaloze wedstrijd tegen Heracles. De ploeg uit Almelo leek op De Heikant een makkie te hebben en kwam snel met 2-0 voor. Trainer Peter Bosz had echter buiten de waard gerekend, want met een enorme veerkracht herstelde Achilles zich en boog de wedstrijd om in een 5-3 overwinning. De Heikant ging compleet op z’n kop. Voor de tweede keer in de achtste finale was Achilles heel dicht bij nog een ronde meer, maar deze wedstrijd tegen RKC eindigde in een gelijkspel (2-2) en dit keer werd de penaltyreeks Achilles fataal.

Terwijl de Groesbekers in de grote Beker bij de achtste finale bleven steken, liep de reeks bij de amateurs gestaag door. In de droomfinale tegen plaatsgenoot De Treffers won Achilles’29 met 1-0 en daarmee was de tweede districtsbeker een feit. Door de overwinning in de daaropvolgende finale tegen Harkemase Boys schreef Achilles opnieuw historie en won voor het eerst in de geschiedenis van de club de landelijke Beker bij de amateurs.

In het seizoen 2011-2012 liet Achilles’29 in de beker wederom van zich spreken door zowel Telstar als MVV Maastricht uit te schakelen. In de achtstefinale speelden de witzwarten tegen niemand minder dan NEC in een bijna volle Goffert. De wedstrijd werd met 3-0 verloren, maar de ervaring was het weer alleszins waard. Een jaar later verslikte PSV zich op de Heikant bijna in de Groesbekers. Met een marginale 3-2 overwinning ging de ploeg uit Eindhoven huiswaarts.

Topklasse

Toen in 2009 duidelijk werd dat de Topklasse er ging komen, had Achilles’29 maar één doel voor ogen: ervoor zorgen dat een plaats op het hoogste niveau bij de amateurs werd bereikt. Achilles’29 slaagde in die missie en de witzwarten voetbalden een geweldig eerste seizoen. De witzwarten eindigden achter de profs van FC Oss op de tweede plaats.

Het eerste jaar in de Topklasse bleek de opmaat voor het beste seizoen in de geschiedenis van de club. Binnen 364 dagen haalde Achilles’29 alle prijzen die binnen het amateurvoetbal te vergaren zijn. Nadat in mei 2011 de districtsbeker en de landelijke beker waren veroverd, versloegen de Groesbekers aan het begin van het nieuwe voetbaljaar landskampioen IJsselmeervogels in de strijd om de Supercup. In april 2012 werd Achilles’29 oppermachtig kampioen van de Zondagtopklasse en een paar weken later werd de prijzenkast gevuld met een heuse ster: Achilles’29 werd voor het eerst in de clubhistorie algeheel kampioen van Nederland bij de amateurs.

Een jaar later pakte Achilles’29 nog eens met overmacht de titel in de landelijke competitie van de Topklasse Zondag, maar moest in de strijd om de algehele titel zijn meerdere erkennen in Katwijk.

Historische stap naar het betaald voetbal

In 2013 besloot de KNVB een pilot te starten in het kader van de verplichte promotie/degradatie tussen de Topklasse en de Jupiler League. De kampioenen in de top van het amateurvoetbal werden benaderd om aan deze pilot deel te nemen en konden tegen minder zware licentie-eisen doorstromen naar het betaald voetbal. Achilles’29 waagde de stap en werden zo de eerste amateurclub die in een betaaldvoetbalcompetitie speelt. Het eerste jaar was zwaar. De voorbereidingstijd was op alle fronten kort, de ploeg kampte met veel blessures, waardoor veel vaste krachten uit het kampioenselftal naast de kant kwamen te zitten, en het was hoe dan ook een niveau hoger. In het eerste seizoen eindigde Achilles dan ook op de laatste plaats. In het tweede jaar wist de amateurclub zich al beter te manifesteren en nu in het derde seizoen moet een stevige basis worden gelegd voor een lang verblijf op het een na hoogste voetbalniveau van Nederland.

Eindstand seizoen 2013/2014: 20e na laatste 38 wedstijden 25 punten 40-89

Eindstand seizoen 2014/2015: 18e na laatste 38 wedstijden 33 punten 44-71

Eindstand seizoen 2015/2016: 15e na laatste 36 wedstijden 39 punten 43-61

Eindstand seizoen 2016/2017: 20e na laatste 38 wedstijden 19 punten 37-92 (degradatie)

Zware tijden

Achilles’29 degradeerde naar de 2e divisie, en halverwege het seizoen, in januari 2018, ging de BV failliet waardoor de vereniging in noodweer kwam. Degradatie was onvermijdelijk en de teloorgang ging nog verder. Daar lag een bestuurscrises en interne verdeeldheid aan te grondslag. In de 3e divisie bleek handhaving ook niet mogelijk waardoor Achilles’29 in 2019 degradeerde naar de hoofdklasse. Inmiddels was er weer een bestuur dat met ondersteuning van een kerngroep probeerde de boel op de rit te krijgen. De club moest bijna van de grond af aan weer worden opgebouwd waarbij zelfs het voortbestaan in gevaar was. Pas kort voor de overschrijvingsperiode van 15 juni 2019 werd er groen licht gegeven en in een korte tijd werd er in vier dagen een selectie geformeerd. Dat er wederom een lastig seizoen zou volgen stond buiten kijf maar er diende zich nog anders sores aan. Doordat de bestuurders van de Stichting STAA het faillissement aanvroegen kwam het voortbestaan op de Heikant in gevaar. De grondeigenaren wilden de huurovereenkomst met STAA niet omzetten in een huurovereenkomst met de vereniging. Op 16 december 2019 werd de Heikant ontruimd en vanaf dat moment werd duidelijk dat het tijdelijk spelen bij zusterverenigingen in Groesbeek niet langer tijdelijk zou zijn. Ondertussen bleek het een zwaar seizoen voor het 1e elftal. Aan enthousiasme en inzet van de staf en spelers lag het zeer zeker niet.

Na twintig wedstrijden en met één punt kwam er een einde aan het seizoen 2019/20 na de laatste wedstrijd op 7 maart 2020. Het corona virus sloeg wereldwijd toe en de KNVB was genoodzaakt de het voetbal stil te leggen. Er werd besloten dat er geen degradatie en promotie zou worden toegepast. Achilles handhaafde zich hierdoor na drie degradaties rij op een wel heel vreemde wijze in de hoofdklasse.

Corona ofwel Covid19 was de wereld bij lange na nog niet uit toen de nieuwe trainer Ruud Kaiser met zijn selectie aan het nieuwe seizoen begon. Na wisselende resultaten in de voorbereiding werd de competitie gestart met vijf nederlagen om rij. Toch waren de nederlagen minder kansloos dan het seizoen ervoor. De selectie had een kwaliteitsinjectie ondergaan en zowel de staf, de selectie als de aanhang waren ervan overtuigd dat de stijgende lijn ook resultaten op zouden gaan leveren. Toen werden de amateur competities wederom stilgelegd, de coronapandemie stak weer stevig de kop op.